Jeden spośród siedmiu sakramentów – sakrament namaszczenia chorych – przewidziany jest dla ciężko chorych.
Chory lub ktoś z jego otoczenia wzywa kapłana, zwłaszcza gdy choroba zagraża życiu lub gdy siły chorego, np. z powodu jego wieku, bardzo opadły. Kapłan modli się wraz z domownikami za chorego. Namaszcza jego czoło i ręce olejem świętym, wypowiadając przy tym słowa: „Przez to święte namaszczenie niech Pan w swoim nieskończonym miłosierdziu wspomoże ciebie łaską Ducha Świętego. Amen.
Pan, który odpuszcza ci grzechy, niech cię wybawi i łaskawie podźwignie. Amen”.
Chory, który nie stracił przytomności, powinien też przyjąć sakrament pokuty i Komunię świętą (Wiatyk). Namaszczenie może być powtarzane przy każdym nawrocie ciężkiej choroby.
Kiedy się udziela:
Sakramentu namaszczenia chorych udziela się niezwłocznie po zgłoszeniu takiej potrzeby u duszpasterza.
Co trzeba przygotować:
stół nakryty białym obrusem, krzyż i świece.
Odwiedziny chorych:
odbywają się w każdą pierwszą sobotę miesiąca (za wyjątkiem lipca i sierpnia) i rozpoczynają się ok. godz. 8.30.
